Objawy padaczki u psa są stosunkowo charakterystyczne. Atak może trwać bardzo krótko, a w jego czasie pies zachowuje przytomność. Może też wykonywać ruchy łapą lub pyskiem przypominające łapanie muchy. Zwierzę jest nieobecne, a kontakt z nim utrudniony. O wiele gwałtowniejszy przebieg ma silny atak padaczkowy.
fot. Fotolia Pytanie czytelnika Jak zachować się podczas ataku padaczki u psa? Mój 9-letni pies, sznaucer miniaturka, we wrześniu bieżącego roku miał pierwszy atak padaczki. Objawiała się ona gwałtownym przebieraniem łap aż do momentu całkowitego zesztywnienia. Po chwili skurcze minęły, jednak mój pupil wciąż nie oddychał. Doszedł do siebie dopiero po wykonanym przeze mnie sztucznym oddychaniu. Kolejne dwa ataki miały miejsce w październiku. Weterynarz przepisał mu ½ tabletki Relanium i jedną tabletkę Luminalum UNIA 15mg. Zachowanie psa po zażyciu zalecanych lekarstw jest co najmniej dziwne. Mało tego, po dwóch dniach dostał kolejnego ataku, ale prawdopodobnie spowodowany był podaniem mu tylko ½ Luminalum. Moje pytanie brzmi następująco: jak zachować się w chwili ataku, kiedy pies traci oddech? Proszę o poradę. ~ Przemysław Odpowiedź weterynarza Zalecane lekarstwa i wizyta u weterynarza Informacja o tym, jak udzielić psu pierwszej pomocy znajduje się w artykule, który został już opublikowany. Polecamy: Pierwsza pomoc u psów To, co Pan zrobił, było bardzo dobrym i skutecznym postępowaniem. U psów miniaturowych zdarzają się problemy z budową tchawicy w związku z niewielkimi rozmiarami samego zwierzęcia i zmianą standardowego "wilczego" wzorca budowy. W sytuacji powtarzających się ataków konieczna będzie wizyta u lekarza, który zaleci wyższe dawki leków lub wprowadzi dodatkowe leczenie z zastosowaniem bromku potasu. Dobrze byłoby również wykonać dodatkowe badania krwi, które pozwolą na ocenę wydolności wątroby i nerek oraz sprawdzić poziom glukozy. Takie badania mogą rzucić pewne światło na samą specyfikę leczenia. Mało prawdopodobne jest jednak, by w opisanym przypadku przyczyna ataków leżała poza ośrodkowym układem nerwowym. Niestety - leki stosowane w leczeniu padaczki czynią zwierzę otępiałym, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. Podstawowym lekiem stosowanym w terapii padaczki jest Luminal, w następnej kolejności zażywamy bromek potasu (niestety bardzo kłopotliwy w podawaniu, gdyż jest bardzo gorzki). Relanium stosuje się doraźnie wyłącznie do przerywania ataków - w czasie ataku aplikuje się doodbytniczo czopek zawierający odpowiednią dawkę leku. Pozdrawiam. Anna Włodarczyk, lekarz weterynarii Zobacz: Padaczka u psa - jaki jest przebieg i leczenie? Niepokoisz się stanem zdrowia Twojego pupila? Nie wiesz jak mu pomóc? Napisz do nas na adres e-mail: lifestyle@ Na Twoje pytanie odpowie lekarz weterynarii, Anna Włodarczyk.
Zapraszamy do współpracy.Link do sklepu internetowego:https://jaroslawrogowski.pl/sklep/https://patronite.pl/jaroslawrogowski/Global Krav Maga Academy - Dołą
Choć padaczka może występować u wszystkich ssaków, najczęściej obserwuje się ją u ludzi, psów i kotów. Przyjmuje się, że nawet 5% wszystkich psów może na jakimś etapie swojego życia przeżyć atak padaczkowy. Jest to więc jedna z częstszych chorób neurologicznych występujących u psów. Ataki padaczki mogą mieć różne natężenie i różnić się swoją charakterystyką (zwłaszcza w przypadku napadów częściowych), mogą być więc łatwo pomylone z innymi chorobami, np. problemami behawioralnymi, narkolepsją. Napady mogą też występować jako niezależna choroba (padaczka idiopatyczna, pierwotna), lub być jednym z jej objawów (padaczka wtórna, spotykana np. w przypadku psów z guzem mózgu, ale też w przypadku zatruć). Spis treści Przyczyny występowania padaczki u psów Rodzaje napadów padaczkowych u psa Fazy napadów padaczkowych Pierwsza pomoc podczas napadu padaczki u psa Diagnoza i leczenie padaczki Przyczyny występowania padaczki u psów Padaczka to choroba neurologiczna, związana z zaburzeniami hamowania i pobudzania w mózgu, które prowadzą do napadowego pobudzenia neuronów korowych. Może pojawić się zarówno u młodych psów, które nie mają innych problemów zdrowotnych, jak i w wyniku choroby, czy wypadku. Ze względu na przyczynę choroby padaczkę u psa dzielimy na idiopatyczna i wtórną. Padaczka idiopatyczna u psów Padaczka idiopatyczna, zwana też często młodzieńczą, pojawia się zazwyczaj między pierwszym a piątym rokiem życia psa. Ten rodzaj padaczki ma często podłoże genetyczne, dlatego psy chore nie powinny być rozmnażane, zaleca się kastrację lub sterylizację. Rasy szczególnie narażone na wystąpienie padaczki idiopatycznej to beagle, owczarki belgijskie, szpice fińskie, wilczarze irlandzkie, berneńskie psy pasterskie, czy border collie. DLA PSA / KARMA DLA PSA Padaczka wtórna u psów Napady padaczkowe mogą być też spowodowane występowaniem innej choroby, zaburzenia, a nawet być skutkiem wypadku samochodowego. Ten typ padaczki najczęściej obserwuje się w przypadku starszych psów. Często bardzo trudne jest ustalenie przyczyny występowania napadów – w niektórych przypadkach możliwe i konieczne jest leczenie przyczyny pierwotnej (na przykład w przypadku chorób metabolicznych, czy nowotworów). Częstą przyczyną pojawienia się padaczki jest wypadek komunikacyjny lub uraz głowy. Niestety padaczka może rozwinąć się nawet kilka lat po wypadku, dlatego podczas diagnozy ważną rolę pełni dokładny wywiad lekarski. Przyjmuje się, że około 7% przypadków padaczki u psa jest spowodowanych różnego typu urazami głowy. Ustalenie przyczyny w tym przypadku nie zawsze jest możliwe, zwłaszcza w przypadku adopciaków o nieznanej przeszłości. U starszych psów padaczka może być skutkiem choroby nowotworowej. Inne przyczyny wystąpienia padaczki wtórnej: Wodogłowie (szczególnie u ras miniaturowych) Wylew Zatrucie metalami ciężkimi, lekami, środkami ochrony roślin Niedożywienie i ciężkie niedobory witaminowe (szczególnie tiaminy) Zwyrodnienia narządów Choroby zakaźne (wścieklizna) Toksoplazmoza Choroby metaboliczne (w szczególności u sznaucerów miniaturowych) Rodzaje napadów padaczkowych u psa Napady padaczkowe u psów mogą mieć różną formę i natężenie. Najbardziej spektakularne i jednocześnie najbardziej stresujące dla opiekuna są napady uogólnione (grand mal) – ten typ napadu padaczkowego jest kojarzony z padaczką najczęściej. Warto jednak wiedzieć, że w niektórych przypadkach napady padaczkowe mogą mieć o wiele bardziej subtelny przebieg. Nazywane są atakami częściowymi (petit mal). Ataki częściowe nie powodują utraty przytomności, pojawiają się delikatne drgawki, pupil może wydawać się nieobecny lub się ślinić. W niektórych przypadkach napady padaczkowe petit mal trwają na tyle krótko i wywołują na tyle subtelne objawy, że napad może nawet nie zostać zauważony przez opiekuna. Napad padaczki uogólniony (grand mal) – najważniejsze objawy Gwałtowne drgawki Upadek Niekontrolowane wydawanie dźwięków (wycie, skomlenie, szczekanie) Wymioty Ślinotok Oddawanie lub nietrzymanie moczu i kału Nie w każdym przypadku występują wszystkie objawy, mogą się też różnić intensywnością. Napad padaczkowy częściowy (petit mal) – najważniejsze objawy Chwilowy zanik świadomości (pupil może wydawać się nieobecny) Bezwiedne ruchy kończynami Lekkie drżenie mięśni Napady agresji Wycie, szczekanie Kłapanie pyszczkiem (wygląda to nieco, jakby pies próbował złapać niewidzialną muchę). Ponieważ są to objawy, które często trudno jest powiązać z padaczką, diagnoza często jest utrudniona. Fazy napadów padaczkowych Najczęściej wyróżnia się trzy fazy napadu padaczkowego: Faza podromalna („aura”): może pojawić się kilka minut albo nawet kilka godzin przed właściwym atakiem. Pupil może zachowywać się nieco inaczej niż zwykle. Niektóre zwierzęta będą bardziej pobudzone, inne wręcz przeciwnie, będą wyciszone i szukały spokojnego cichego miejsca. Bardzo trudno jest właściwie zinterpretować zachowanie psa, jeżeli do tej pory nie chorował na padaczkę, jednak w przypadku psów chorujących na epilepsję od dłuższego czasu określone zachowanie pozwala lepiej przygotować się na właściwy napad. Napad właściwy (ictus): rozpoczyna się nagle, zazwyczaj trwa kilka minut. Pupil może upaść, następują intensywne drgawki. Faza ponapadowa: pies po napadzie epilepsji może być zdezorientowany, osłabiony, zakłopotany. Może odczuwać potrzebę wypoczynku, jedzenia, czy picia. W zależności od konkretnego psa czas odpoczynku po napadzie może być bardzo różny – niektóre psy wracają do normalnego funkcjonowania bardzo szybko, inne kiepsko je znoszą i potrzebują czasu, by dojść do siebie. Napad padaczkowy najczęściej trwa kilka minut, zwykle nie więcej niż 5 minut. Jeżeli napad trwa więcej niż 10 minut, mówimy nie o napadzie padaczkowym, a o stanie padaczkowym. O stanie padaczkowym mówimy także wtedy, kiedy między dwoma (lub więcej) napadami, które występują w krótkim czasie, nie następuje pełny powrót świadomości. Stan padaczkowy jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia i życia – jeżeli nie ustępuje, musi zostać przerwany farmakologicznie. Pierwsza pomoc podczas napadu padaczki u psa Zachowanie opiekuna podczas napadu padaczkowego ma duży wpływ na bezpieczeństwo pupila. Najważniejsze jest zapewnienie pupilowi bezpieczeństwa. Odsuń od niego niebezpieczne przedmioty, nie pozwól, by spadł z wysokości jeżeli dostanie ataku na kanapie lub łóżku, odsuń od jego pyszczka małe przedmioty, które mogłyby zostać przypadkowo połknięte. Sprawdź godzinę, o której rozpoczął się napad – podczas ataku epilepsji ważne jest kontrolowanie czasu napadu. Jeżeli jest to możliwe, warto nagrać atak telefonem, by pokazać przebieg weterynarzowi. Przynieś miękkie legowisko lub poduszki, które zamortyzują uderzenia o podłogę podczas drgawek – dzięki temu pupil będzie mógł szybciej dość do siebie. Wyciągnięcie języka w większości przypadków nie jest konieczne. Jeżeli pupil nie dławi się, lepiej nie działać pochopnie. Pamiętaj, że w czasie ataku pies nie kontroluje swojego ciała – możesz więc zostać przypadkiem pogryziony podczas próby wyciągnięcia języka. Jeżeli atak zakończy się w czasie krótszym niż pięć minut, pozwól pupilowi dojść do siebie. Nie jedź od razu do weterynarza, możesz zadzwonić do przychodni i uprzedzić o wizycie. Atak epilepsji u psa jest wyczerpujący i pupil powinien mieć możliwość zregenerowania się. Obserwuj zachowanie pupila i zawieź go do weterynarza, kiedy zobaczysz, że już czuje się nieco lepiej. Diagnoza i leczenie padaczki Różne przyczyny i objawy padaczki u poszczególnych psów sprawiają, że jest to choroba, która nie jest łatwa do poprawnego zdiagnozowania. O ile w przypadku standardowych, typowych napadów typu grand mal ryzyko pomyłki jest małe, w przypadku napadów częściowych łatwo o pomyłkę. Najważniejsze jest ustalenie przyczyny pojawienia się epilepsji u psa. Jeżeli pies choruje na padaczkę wtórną, konieczne będzie ustalenie przyczyny, zwłaszcza jeżeli pierwotne schorzenie wymaga podjęcia natychmiastowego leczenia. Pierwszym krokiem jest dokładny wywiad. Wiek psa, inne schorzenia, przebieg ataku, a nawet stan zdrowia rodziców (jeżeli jest znany) mogą pomóc w ustaleniu przyczyny. Do badań wykonywanych w diagnozie badaczki należą morfologia, badanie dna oka, układu sercowo-naczyniowego, jonogram (może pomóc wykryć problemy z tarczycą), badanie toksykologiczne, USG, RTG, EEG, rezonans magnetyczny, czy tomografia. Nie zawsze komplet badań jest konieczny, by wykryć przyczynę – w zależności od profilu pacjenta sporządzonego podczas wywiadu weterynarz ustala odpowiedni plan działania. W przypadku padaczki wtórnej podejmuje się leczenie przyczyny. W przypadku częstych ataków najczęściej konieczne jest przyjmowanie do końca życia leków przeciwpadaczkowych, które mają na celu ograniczenie liczby ataków. Jeżeli jednak ataki występują rzadko (co kilka miesięcy, czy tygodni), a stan zdrowia pupila ogranicza możliwości przyjmowania leków na stałe, możliwe, że leczenie farmakologiczne nie zostanie zalecone, a jedynie odpowiednia opieka nad pupilem podczas ataków (o ile nie zaczną występować częściej). W przypadku wystąpienia ataku podaje się środki przerywające atak (do nosa lub doodbytniczo). Opieka nad psem z padaczką wymaga czujności i troski. Leki przeciwpadaczkowe wymagają precyzji w dawkowaniu – nawet niewielkie odchylenia mogą spowodować zmniejszenie skuteczności leków. Co ważne, choć nie udowodniono skuteczności żadnej konkretnej diety w leczeniu padaczki u psa, duże różnice w makroskładnikach karm mogą wpływać na wchłanianie się składników aktywnych. Oznacza to, że podczas podawania leków przeciwpadaczkowych lepiej nie eksperymentować na własną rękę ze zmianą karmy u pupila, a zmiany w diecie najlepiej przeprowadzać pod okiem dietetyka zwierzęcego. Przyjmowane na stałe leki przeciwpadaczkowe mogą obciążać wątrobę, dlatego w leczeniu wieloletnim warto monitorować wpływ leków i regularnie odwiedzać weterynarza. Czytaj również: Pies ~ Zdrowie i pielęgnacja Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Jak dbać o psa zimą - 5 skutecznych sposobów. Poprzedni wpis: Najlepsza karma sucha dla psa - ranking 2022
71 poziom zaufania. Takie objawy wybiórcze nie są dowodem na chorobę psychiczną, można zrobić badania snu tzw.somnograficzne i ocenę neurologiczną. Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog , Warszawa. 86 poziom zaufania. Proszę udać się na konsultację neurologiczą, najlepiej z osobą, która jest świadkiem napadów śmiechu. Epilepsja u psa zawsze budzi w opiekunach bardzo duży niepokój. Chociaż niektóre rasy są szczególnie podatne na tę chorobę, może ona wystąpić u każdego psa, także kundelka. Obecnie lekarze weterynarii dysponują wieloma wariantami leczenia, głównie farmakologicznego. Wiele zależy także od opiekuna, który powinien regularnie podawać leki, ale także prowadzić dziennik napadów padaczkowych i systematycznie wykonywać badania kontrolne krwi. Padaczka u psa – definicja i podział Padaczka u psa jest chorobą neurologiczną, która powoduje zaburzenia czynności mózgu. Prowadzi do napadów drgawkowych, które mają stały charakter i skłonność do powtarzania się. Epilepsja u psa dzieli się na dwa typy: padaczka idiopatycznapadaczka wtórna. Padaczka idiopatyczna, zwana też pierwotną, jest w większości przypadłością dziedziczną i uwarunkowaną genetycznie. Jej bezpośrednia przyczyna nie jest możliwa do ustalenia. Najczęściej pierwsze objawy pojawiają się u młodych psów między pierwszym a piątym rokiem życia. Padaczka wtórna to taka, której przyczyny są możliwe do ustalenia. Jest to przypadłość bardziej typowa dla kotów, jednak przydarza się także niektórym psom. Ten rodzaj padaczki spowodowany jest uszkodzeniem mózgu z przyczyn zewnętrznych (na przykład w wypadku samochodowym) lub chorobowych. Padaczka wtórna może być wywołana przez choroby metaboliczne nerek lub wątroby. Często powstaje w wyniku zatruć. Zdarza się, że dotyka ona suk po porodzie, szczególnie tych, które wielokrotnie rodziły. Padaczka u psów – objawy i przebieg Wyobrażenia o tym, jak wygląda padaczka u psa, najczęściej ograniczają się do drgawek. Tymczasem wielokrotnie mogą występować ataki bezdrgawkowe, które bywają przez opiekunów ignorowane lub nawet niezauważane. Aby w pełni poznać objawy padaczki u psa, należy zrozumieć, że istnieją dwa rodzaje ataków: petit malgrand mal. Petit mal, powszechnie znany jako mały atak padaczkowy, określany jest właśnie jako bezdrgawkowy. Zazwyczaj trwa bardzo krótko i nie wywołuje typowych symptomów takich jak utrata przytomności. Petit mal powoduje chwilowy zanik świadomości – pies staje się nieobecny, może wykonywać bezwiednie niewielkie ruchy kończynami. Czasami także drgają mu mięśnie. Grand mal, czyli duże ataki padaczkowe to, takie które powodują drgawki u psa. Dochodzi także do utraty przytomności. Atak trwa od kilkunastu sekund do nawet kilku minut. Objawy to: utrata przytomnościupadekgwałtowne skurcze mięśni całego ciałaślinotokwymiotydźwięki (skomlenie, szczekanie, czasami wycie)oddawanie moczu lub kału. Inne przyczyny drgawek u psa Konwulsje pojawiają się nie tylko w przypadku padaczki u psów. Mogą także towarzyszyć różnego rodzaju zatruciom oraz chorobom. Bywają skutkiem przewlekłej niewydolności nerek, chorób serca, wątroby lub zakaźnych (między innymi wścieklizny). Epilepsja u psa – przebieg napadu Warto znać przebieg napadu padaczkowego u psa, który składa się z trzech faz: faza zwiastunowafaza napadu właściwegofaza popadaczkowa. Faza zwiastunowa jest czasami trudna do zauważenia, ponieważ jej objawy są bardzo delikatne. Możesz wtedy zaobserwować, że zachowanie psa nieco się zmienia. Może stać się niespokojny, pobudzony, kręcić się po mieszkaniu i szukać z tobą kontaktu. Niektóre psy jednak wolą unikać bodźców i chowają się z dala od hałaśliwego otoczenia. Charakterystycznym zachowaniem dla tej fazy jest ślinienie się, kłapanie paszczą i oblizywanie. Faza zwiastunowa może trwać nawet kilka godzin. Faza napadu właściwego ma różne objawy w zależności od rodzaju ataku – petit mal lub grand mal. Faza końcowa padaczki u psa również zależna jest od tego, czy atak był duży, czy bezdrgawkowy. W przypadku petit mal bardzo trudno przegapić tę fazę. Trwa krótką chwilę. Pies jest wówczas zdezorientowany i może być nieco osłabiony. Jeżeli pies miał duży atak drgawkowy, przez jakiś czas może mieć problemy ze wstaniem. To wtedy może być może nastąpić nietrzymanie kału lub moczu. Zwierzak stopniowo wraca do pełnej świadomości. Przez pewien czas mogą występować zaburzenie neurologiczne – problemy z widzeniem lub niedowład kończyn. Atak padaczki u psa – jak się zachować? Wielu opiekunów zastanawia się, jak zachowywać się w czasie ataku padaczki psa. Przede wszystkim jest to trudne dla tych, którzy po raz pierwszy mają do czynienia z dużym atakiem. W takiej sytuacji nie jest trudno o panikę i ogromne nerwy. Musisz jednak pamiętać, że kluczem do skutecznej pomocy zwierzęciu jest zachowanie spokoju. Pamiętaj, że podczas ataku pies traci świadomość, dlatego ani mówienie do niego, ani próby uspokajania nie mają większego sensu. Zwierzę nie jest świadome twojej obecności i w ten sposób nie możesz mu pomóc. Co w takim razie można zrobić? Przede wszystkim warto usunąć z zasięgu psa wszystkie przedmioty, na które może wpaść podczas ataku. Także te, które mogą na niego spaść, lub o które może się rozbić. Emocje i stres mogą ci to uniemożliwić, jednak warto zachować się spokojnie i dokładnie obserwować psa. Wszystkie szczegóły ataku trzeba później przekazać lekarzowi. Nie biegnij jednak do gabinetu weterynarza od razu po ataku. W żadnym wypadku nie dotykaj psa podczas ataku i nie próbuj wtedy nigdzie go przenosić. Ataki epilepsji, szczególnie grand mal, są bardzo stresujące i męczące dla psa, dlatego przed wyjściem z domu powinien mieć czas, aby się uspokoić i nabrać siły. Ataki padaczki grand mal z reguły nie są zagrożeniem życia, jeżeli w otoczeniu psa nie znajdują się przedmioty, które mogą go skrzywdzić. Jeżeli jednak atak epilepsji trwa dłużej niż dziesięć minut i powtarza się, zanim pies zdąży dojść do siebie – wizyta u lekarza weterynarii jest niezbędna. Najprawdopodobniej atak będzie musiał być przerwany farmakologicznie. Padaczka u psa – które rasy są najbardziej narażone? Istnieje kilka ras, które uznawane są za bardziej predysponowane do zachorowania na padaczkę idiopatyczną. Bardzo często choroba ta występuje u: labradorówszpiców wilczychowczarków belgijskichcolliejamnikówmalamutówgolden retrieverówpudliowczarków niemieckich. Padaczka idiopatyczna jest schorzeniem dziedzicznym, dlatego psy obciążone tą chorobą powinny być wyłączone z rozrodu. Między innymi dlatego dobrym rozwiązaniem jest poszukiwanie dobrej i zarejestrowanej w związkach hodowli, w której psy przed rozrodem przechodzą badania genetyczne. Leczenie padaczki u psa Jeżeli podejrzewasz, że twój pies może cierpieć na padaczkę, niezbędny jest kontakt z lekarzem weterynarii. Nawet jeżeli atak to petit mal, który nie daje wyraźnych objawów, pies kwalifikuje się do diagnostyki. Odpowiednie badania pozwolą z całą pewnością zdiagnozować padaczkę. Pojedynczy atak nie musi bowiem świadczyć o chorobie. Epilepsja zostaje zdiagnozowana po wykluczeniu innych chorób. Poza odpowiednimi badaniami bardzo ważny jest wywiad, podczas którego lekarz będzie pytał o okoliczności, w jakich doszło do ataku, także o samopoczucie psa i o ewentualne choroby przewlekłe. Leczenie padaczki przebiega przede wszystkim farmakologicznie. Leki działają poprzez hamowanie niektórych neuroprzekaźników. Dostępne są różne środki i nie wszystkie odpowiadają poszczególnym przypadkom. Warto zaznaczyć, że po pierwszym ataku bardzo rzadko zapisuje się leki, ponieważ pojedynczy wypadek nie świadczy jeszcze o padaczce. Dopiero kiedy w ciągu pół roku pojawią się dwa ataki, można rozpocząć farmakoterapię. Dobrze dobrane leki są w stanie złagodzić ataki, a także wydłużyć okresy pomiędzy nimi. Leki zapisywane są indywidualnie i dobierane do każdego psa oddzielnie. Pod żadnym pozorem nie wolno podawać ich na własną rękę. Źle dopasowany lek nie tylko nie pomoże, ale jest wręcz w stanie pogorszyć sytuację. Padaczka u psa leczona jest najczęściej imepitoliną, fenobarbitalem lub bromkiem potasu. Leczona nimi może być zarówno padaczka u starego psa, jak i u szczeniaka. Padaczka u psa – leczenie wspomagające W przypadku padaczki u ludzi bardzo często wspomagająco stosuje się odpowiednie diety – na przykład ketogeniczną. Nie ma żadnych dowodów, że jest ona w stanie pomóc także psom. Mimo wszystko warto monitorować dietę zwierzaka, ponieważ ma ona wpływ na wchłanianie się niektórych leków przeciwpadaczkowych. Według badań proporcje tłuszczów, białek i węglowodanów mają wpływ na to, jak długo leki metabolizują się w organizmie. Zła dieta może więc sprawiać, że leki nie będą działały odpowiednio skutecznie. Bardzo istotne jest niezmienianie diety podczas rozpoczynania kuracji. Jeżeli jednak do tej pory dieta psa była małowartościowa lub wystąpiły jakieś alergie pokarmowe, zmiana może okazać się konieczna. Bardzo ważne, aby wykonywać je pod opieką zoodietetyka. W przeciwnym razie terapia może okazać się nieskuteczna. Padaczka u psa – podsumowanie Padaczka u psa to przewlekła choroba, która może przysporzyć opiekunowi bardzo dużo nerwów i stresu. Szczególnie pierwsze ataki są bardzo trudne i wywołują wiele emocji. Na szczęście obecnie choroba jest możliwa do opanowania i leczona farmakologicznie z dużą skutecznością. Bardzo ważne jest to, aby zachowywać spokój i uważnie obserwować psa podczas ataku. Dobrym pomysłem jest nagranie go telefonem komórkowym, aby następnie pokazać to lekarzowi weterynarii. Kontakt z lekarzem jest bardzo ważny, jednak pamiętaj, aby nie brać psa do gabinetu w momencie samego ataku ani tuż po nim. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy trwa to wszystko dłużej niż dziesięć minut. Niestety, padaczka obecnie nie jest chorobą uleczalną. Można jednak złagodzić ją i opanować za pomocą odpowiednio dobranej farmakoterapii. Pamiętaj, że kluczem do sukcesu jest dobra komunikacja pomiędzy lekarzem weterynarii a opiekunem zwierzaka. Wszystkie wątpliwości należy zgłaszać lekarzowi. Twoje obserwacje są bardzo ważne i w razie konieczności mogą pomóc na przykład w zmianie leków na inne. Podczas porannego patrolu strażnicy miejscy przejeżdżali nieopodal pl. Dominikańskiego i zauważyli, że przy głównym wejściu do galerii leży nieprzytomny mężc Pierwszy atak padaczki zawsze jest dla Opiekuna szokiem. Warto zapoznać się z podstawowymi wskazówkami dotyczącymi sposobu postępowania, aby móc zareagować w sposób ograniczający ewentualne dodatkowe „szkody” np. urazy głowy, upadki itp. USUŃ MEBLEZ zasięgu psa należy usunąć wszystkie kanciaste i twarde meble, które możemy przesunąć, aby zapobiec urazom związanym z uderzeniami. Szafy i duże meble okładamy poduszkami, kocami. Możesz podłożyć pod głowę miękki koc. ZABIERZ MAŁE PRZEDMIOTYWszelkie małe przedmioty, które mogą zostać zaaspirowane do układu oddechowego należy niezwłocznie usunąć. OGRANICZ ŚWIATŁOWyłącz światło, telewizor, radio zasłoń okna. Intensywne światło może wydłużyć atak, migające obrazy często wywołują atak padaczki, głośne dźwięki niejednokrotnie „bolą” pacjentów neurologicznych. IZOLACJA Inne zwierzęta należy odizolować od psa, który ma atak padaczki. Najlepiej odizolować również dzieci i „zbędnych” domowników, którzy wprowadzą chaos i nerwową NOŚ/NIE PRZYTULAJNie podnoś psa, nie lulaj w ramionach. Jeżeli pies dostanie ataku np. na schodach lub małym łóżku, z którego może spaść, dopuszczalne jest przetransportowanie na WKŁADAJ NIC DO PYSKAWbrew powszechnemu przekonaniu NIE wolno wkładać nic do pyska „żeby nie przygryzł języka”. Nie wyciągaj również języka z jamy ustnej (pies w czasie ataku padaczki może Cię dotkliwie ugryźć), chyba że zauważysz problemy z LEKJeżeli Twój pies miał ataki padaczkowej wcześniej zapewne masz w domu przeciwdrgawkowe leki doodbytnicze – podaj je psu zgodnie z zaleceniami lekarza PODAWAJ TABLETEK, PŁYNÓW DOUSTNIE ! RYZYKO ZADŁAWIENIA!ZACHOWAJ SPOKÓJW każdej krytycznej sytuacji bardzo ciężko zachować opanowanie, jednak musisz to zrobić dla dobra Twojego psa. OBSERWUJ! Twoja obserwacja jest kluczowa! Wiele psów przed atakiem wykazuje szereg symptomów zwiastujących, jeżeli je wychwycisz będziesz przygotowany na atak, a może nawet uda Ci się mu zapobiec podając lek zalecony przez lekarza weterynarii. Obserwuj również psa podczas ataku – czy nie dławi się śliną lub językiem, czy nie uderzył się mocno. Znajdź zaufanego lekarza – to klucz do Twojego zdrowia psychicznego, gdy masz chorego przewlekle atak trwa dłużej niż 10 minut, ataki powtarzają się – niezwłocznie skontaktuj się telefonicznie z lekarzem weterynarii, aby przygotował się na Wasze przyjęcie i udaj się do kliniki. Opracuj z lekarzem prowadzącym schemat postępowania najlepszy dla Twojego psa. Witam, mój pies Puszek ma 4 lata, od około 1,5 roku choruje na padaczkę. Początkowo był zdrowy, lecz 1,5 roku temu odszedł od nas nasz wierny towarzysz Dino. Padaczka pojawiła się u Puszka po jakimś czasie od śmierci Dina. Pieski były ze sobą cały czas, Puszek praktycznie wychował się przy boku D Napady padaczkowe bywają bardzo stresującą sytuacją zarówno dla właściciela jak i psa. Zwłaszcza pierwsze zetknięcie z tą chorobą. Zwierzęta często reagują w sposób nagły, gwałtowny, a objawy występujące bywają niepokojące dla ich opiekunów. Okazuje się jednak, że tak jak w przypadku ludzi i u psów padaczka nie oznacza wyroku śmierci. Ta neurologiczna choroba bywa uciążliwa i przerażająca, lecz jej odpowiednia diagnostyka wraz idealnie dobranym leczeniem powoduje, że czworonóg może cieszyć się życiem przez wiele lat. CO TO JEST PADACZKA? Padaczka należy do chorób neurologicznych i okazuje się, że jest to jedna z najpopularniejszych psich dolegliwości. Lekarze szacują, że ok. 0,75% wszystkich psów na świecie cierpi z powodu ataków padaczki. To określenie medyczne związane jest z chorobą, która charakteryzuje się przede wszystkim nawracającymi, niczym nie wywoływanymi napadami. Ma to ścisły związek z nieprawidłowo pracującym mózgiem zwierzęcia. Psy pod kątem chorób nie są tak dokładnie poznane jak ludzie. Dlatego też wiele schorzeń do tej pory bywa zagadkami zarówno dla lekarzy jak i naukowców. Stan padaczkowy, który związany jest ściśle z mechanizmami biochemicznymi, wciąż nie jest całkowicie poznany. Jednakże określono, że drgawki są dysfunkcją aktywności elektrycznej mózgu, w związku z tym każdy napad jest spowodowany barakiem równowagi pomiędzy pobudzeniem, a hamowaniem aktywności pewnych obszarów znajdujących się w mózgu. Lekarze nie są w stanie wykryć padaczki u psa podczas rutynowych badań. Pierwsze symptomy, że zwierzę jest chore mogą pojawiać się już w szóstym miesiącu jego życia. Okazuje się, że ataki padaczki mogą także wystąpić u osobników starszych (zazwyczaj przed ukończeniem 6 roku życia). Choroba ta bywa śmiertelna i niebezpieczna dla psów, lecz wykryta odpowiednio wcześnie, monitorowana i leczona w odpowiedni sposób, pozwala zwierzęciu żyć przez wiele lat. PRZYCZYNY PADACZKI U PSA: Epilepsja, bo taka jest druga nazwa tego schorzenia, sklasyfikowana jest na trzy grupy: o podłożu idiopatycznym;o podłożu symptomatycznym;o podłożu reaktywnym; U psów najczęściej występuje padaczka idiopatyczna. Oznacza to, że jej podłoże nie jest poznane. Lekarz zanim uzna daną epilepsję za idiopatyczną wyklucza wszystkie inne możliwości pojawienia się ataków padaczkowych u danego zwierzęcia. Podobne objawy występują podczas zapalenia mózgu psa, zaburzeń metabolicznych lub gdy struktura jego mózgu posiada pewne nieprawidłowości. Część fachowców twierdzi, że epilepsja może być chorobą dziedziczoną. Do potencjalnie zagrożonych ras zalicza się: beagle’a, sterea irlandzkiego, husky’ego, springer spaniela, labrador retriver’a, golden retriver’a oraz owczarka niemieckiego. Padaczka zwana strukturalną swoje podłoże ma w wadach rozwoju mózgu psa oraz w momencie jego uszkodzenia. Jest następstwem urazu głowy (nie każdego), nowotworów oraz po przebytym zapaleniu mózgu. Napady epilepsji mogą pojawić się także jako konsekwencja encefalopatii wątrobowej. ATAK PADACZKI – CO ROBIĆ? Medycyna związana z człowiekiem ma sklasyfikowane napady padaczki, lecz system ten na razie nie funkcjonuje w medycynie weterynaryjnej. Bezpośrednie używanie terminologii pochodzące z medycyny ludzkiej nie ma do końca racji bytu u psów. Jednakże dobrze posiadać wiedzę, że o stanie padaczkowym mówi się w momencie wystąpienia ataków trwających ponad 30 minut lub gdy napady te pojawiają się jeden za drugim, a zwierzę pomiędzy nimi nie odzyskuje swej świadomości. Padaczkę, a raczej jej napady można podzielić na trzy fazy. Pierwsza z nich nazywana jest prodromalną, następna – właściwym napadem, a kolejna – ponapadową. Każdy atak epilepsji może się od siebie różnić, dlatego też lekarze często zalecają opiekunom prowadzenie dziennika tegoż schorzenia. Istotne szczegóły jakie powinny być w nim zawarte powinny dotyczyć częstości napadów, okoliczności ich wystąpienia, czasu ich trwania oraz w jakiej części ciała wystąpiły drgawki. Każdy lekarz weterynarii będzie chciał także wiedzieć jak dany pies zachowuje się zaraz po pojawieniu się napadu epilepsji. Są takie osobnik, które szybko dochodzą do siebie, lecz również można spotkać takie, które mają problemy z poruszaniem się, są zlęknione lub wykazują inne zmiany w swym zachowaniu. Zazwyczaj wygląda to w następujący sposób: pies zdaje się być niespokojny, porusza się bez konkretnego celu, czasem krąży w kółko po pomieszczeniu (część osobników potrzebuje towarzystwa człowieka, część z nich ukrywa się przed nim). Zwierzę się ślini, nadmiernie oblizuje. Gdy pojawia się atak drgawek, czworonóg traci świadomość, a jego ciałem targają silne skurcze wszystkich mięśni. Zwykle ten stan trwa od kilkunastu sekund do kliku minut. Następnie pies wydaje się być zdezorientowany, znów krąży po domu, czasem załatwia się zupełnie nieświadomie. Z kolei tego typu sytuacja może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni. Pojawiają się również przypadku gdzie napady padaczki wywoływane są przez ściśle określone bodźce. Dlatego właściciel psa powinien być w pełni świadomy na temat tej choroby u swego zwierzęcia, by w przyszłości mógł unikać podobnych sytuacji. Ataki epilepsji mogą pojawiać się zaraz po ekspozycji czworonoga na głośne dźwięki, błyski świateł albo charakterystyczny ruch. Są również takie psy u których objawy choroby pojawiają się w trakcie snu albo odpoczynku. Należy być jednak świadomym, że nie wszystkie ruchy ciała czworonoga podczas snu są objawem padaczki. Po prostu psy, tak jak i ludzie, śnią i często wykonują pewne ruchy adekwatne do tego co dzieje się u nich w głowie. Mózg zwierząt prawdopodobnie (tak jak i ludzki) przetwarza w trakcie snu wspomnienia związane z przebytym dniem, a tym samym psy mogą śnić o zabawach, bieganiu itp. Oczywiście w trakcie ataku epilepsji, każdy właściciel powinien zapewnić bezpieczeństwo swojemu psu w 100 %. Oznacza to, że musi on usunąć z otoczenia zwierzęcia niebezpieczne przedmioty, a pod jego głowę podłożyć np. koc lub płaską poduszkę. Taka praktyka ma na celu ochronę głowy przed możliwymi urazami w trakcie drgań zwierzęcia. Nigdy nie należy wyciągać psiego języka czy wkładać coś do jego pyska. Wystarczy zwrócić uwagę na to, aby zwierzak się nie potłukł i po prostu nie ingerować za bardzo w to, co się z nim dzieje w trakcie ataku. Jeżeli czworonóg jest leczony farmakologicznie, a w domu znajduje się aplikator do podawania leków doodbytniczo, w sytuacji napadu padaczkowego można go zastosować. Padaczka u psów nie objawia się tylko i wyłącznie drgawkami. Można wyróżnić w tej sytuacji tzw. napady częściowe. Określenie to oznacza np. drżenie mięśni twarzoczaszki zwierzęcia lub jego kończyny. Czworonóg także może chodzić w kółko albo patrzeć się uporczywie w jeden punkt lub uporczywie szczekać. Zazwyczaj pies traci świadomość w trakcie napadu padaczkowego oraz (co często się zdarza) może on w niekontrolowany sposób oddać mocz i kał. PADACZKA – LECZENIE: Czy leki mogą pomóc psu? Leki przeciwpadaczkowe (tak samo jak u ludzi) przede wszystkim mają za zadanie hamować niektóre neuroprzekaźniki. Niestety nie wszystkie farmaceutyki działają w sposób jednakowy u psów. Sporadyczny atak epilepsji zazwyczaj nie jest klasyfikowany do wdrożenia leczenia farmakologicznego. Leki podaje się psu w momencie, gdy w ciągu całej doby pojawiły się częste napady albo gdy zwierzę miało co najmniej dwa ataki padaczkowe przez sześć miesięcy. Lekarze weterynarii zalecają farmakologiczne leczenie również u osobników, których objawy epilepsji są uznawane za nietypowe albo ciężkie. Gdy zwierzę zostanie zakwalifikowane do leczenia pierwszym krokiem jest odpowiedni dobór leków. W sytuacji występowania padaczki opiekun musi być świadomy, że często trzeba zmieniać dawkę podawanego farmaceutyka, ponieważ pojawiają się krótkoterminowe skutki uboczne. Zdarza się też, że lek należy zmienić, a wszystko to ma ścisły związek z psem i jego reakcją na leczenie. Padaczka u psów zazwyczaj leczona jest substancją czynna o nazwie – fenobarbital lub bromkiem potasu. Obecnie można spotkać preparaty zawierające imepitoinę. Prawidłowo dobrany lek powinien wyeliminować lub zdecydowanie ograniczyć występowanie ataków epilepsji u czworonoga. FENOBARBITAL: to produkt najbardziej popularny w celu leczenia padaczki u psów. Lekarze weterynarii oraz właściciele czworonogów cenią go sobie za jego stosunkowo niską cenę oraz dużą skuteczność. Okazuje się, że jego dodatkowym plusem jest fakt, że psy całkiem dobrze go znoszą, a jego dawkowanie nie sprawia problemu opiekunom. Oczywiście jak wszędzie i w tym przypadku bywają osobniki, którym fenobarbital niszczy wątrobę lub wywołuje cytopenię. IMEPITOINA: jest to substancja znajdująca się w preparatach weterynaryjnych, jednakże nie jest to lek, który powinien być stosowany jako „pierwszy rzut” przy stanie padaczkowym albo po tzw. napadach gromadnych. Farmaceutyki stosowane w trakcie epilepsji mogą być podawane szczeniakom, jak również starszym psom. Psi seniorzy powinny w trakcie leczenia być pod stała kontrolą weterynaryjną, ponieważ w ich przypadku niezwykle ważne jest regularne badanie krwi pod kątem stanu ich narządów wewnętrznych. Producent leku zawierającego substancję czynną – imepitoinę zastrzega, że osobniki z niewydolnością wątroby, chorobami serca oraz z niewydolnością nerek nie powinny go przyjmować. Koszt preparatu medycznego używanego podczas leczenia stanów padaczkowych może oscylować w dość rozpiętych widełkach cenowych np. lek o nazwie „Pexion” 400 mg (zawierający 78 tabletek) kosztuje ok 200 zł. Natomiast „Luminal” dostępny jest już od kilkunastu złotych. LECZENIE WSPOMAGAJĄCE: U ludzi chorujących na epilepsję zalecane jest stosowanie diety ketogennej. Jednak w przypadku psów nie zdaję się być ona szczególnie skuteczna. Naukowcy do tej pory nie wykazali związku pomiędzy napadami padaczki, a konkretnym składnikiem pokarmowym, którego usunięcie z diety znacznie zmniejszyłoby częstotliwość ataków. Lekarze weterynarii są jednak zdania, że właściciel jest w obowiązku monitorować posiłki psa chorującego na padaczkę. Większość chorujących zwierząt otrzymuje leki zawierające fenobarbital lub bromek potasu, a dieta ma ścisłe powiązania z rozprowadzaniem tych substancji jego w organizmie. Okazuje się, że zawartość białka, tłuszczu, węglowodanów oraz innych składników pokarmowych ma wpływ na długość pozostawania leków w organizmie czworonogów. Dlatego też każda zmiana żywienia psa może znacznie oddziaływać na to ile danej substancji on otrzyma (czy zbyt mało, a może nastąpi jej przedawkowanie). Z kolei zwierzę otrzymujące bromek potasu powinien mieć dietę ubogą w chlorki. Te związki chemiczne powodują, że bromek jest szybciej wydalany z organizmu psa. Dlatego też w takim przypadku dawka leku powinna być wyższa. Niestety trudno określić ile chlorków zawiera dana psia karma, ponieważ nie jest obowiązkiem umieszczanie takich informacji na etykiecie przez jej producentów. Każdy opiekun powinien być ostrożny w momencie zmiany diety swego pupila. Część lekarzy weterynarii odradza stosowania takich praktyk. Oczywiście w momencie wystąpienia alergii pokarmowej lub gdy dotychczasowa dieta okazała się być zbyt mało wartościowa, zmiany są konieczne. Warto w takiej sytuacji sięgnąć po wysokiej jakości produkty marek komercyjnych np. po karmy hipoalergiczne lub gotować psu z przepisów ustalonych przez dietetyka weterynaryjnego. Padaczka u psów wywołuje niepokój u ich właścicieli. Warto więc się do niej odpowiednio przygotować, także psychicznie. Najlepszym pomocnikiem w takiej sytuacji jest posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat tego schorzenia. Takie rozwiązanie oraz konsultacje z lekarzem weterynarii zdecydowanie pozwoli zachować zimną krew opiekunowi podczas napadu padaczkowego jego pupila. Zapisz się na newsletter!
Drgawki u psa: co robić, kiedy pies je ma. 4 minuty. Kiedy Twój pupil ma atak, niezwykle istotne jest to, abyś zachował spokój. Usuń wszystkie przedmioty znajdujące się w pobliżu psa. Unikniesz w ten sposób niebezpieczeństwa urazu. Drgawki są wynikiem chorób związanych z układem nerwowym. Objawia się to problemami natury
Padaczka występująca u psa to choroba, charakteryzująca się nawracającymi atakami drgawkowymi. Niestety w większości, stwierdzenie głównej przyczyny tego typu zaburzeń nie jest możliwe. Szacuje się, że u niektóre rasy narażone są bardziej na występowanie ataków padaczki. Może pojawiać się ona zarówno w regularnych, jak i nieregularnych odstępach czasu. Padaczka u psa – czym jest wywołana? Niestety określenie głównej przyczyny, występowania u czworonoga ataków padaczki jest trudne do ustalenia. Przyjmuje się jednak, że zaburzenie to, może być powodowane przez zawał, niedotlenienie, czy krwotok. Są to przyczyny tzw. naczyniowe. Ataki padaczki mogą występować także przez nosówkę, zapalenie opon mózgowych i mózgu, czy wściekliznę, czyli przyczyny zapalne. Niestety istnieją także inne czynniki wpływające na powstawanie ataków padaczki, takie jak: choroby nowotworowe, a także niedoczynność tarczycy, czy zaburzenia elektrolitowe. Klasyfikacja padaczki u psów Wyróżniamy dwa rodzaje padaczki. Są to padaczka idiopatyczna, czyli pierwotna, a także padaczka wtórna, czyli objawowa. U psów chorych na padaczkę istnieje ryzyko jej wystąpienia, przez występowanie bodźców takich jak: niespodziewany ruch, błysk światła, czy głośne dźwięki. Dlatego tak ważne jest, aby podczas spaceru z czworonogiem, nie narażać go bezpośrednio na te czynniki. Adresówka dla psa i obroża półzaciskowa doskonale sprawdzą się podczas wyjścia ze zwierzęciem. Dzięki nim unikniesz zmartwień i problemów związanych z ewentualną ucieczką czworonoga. Padaczka idiopatyczna Częstą formą padaczki występującą u psów jest padaczka idiopatyczna. Pojawia się ona w każdym wieku, jednak najczęściej u młodych psów. Ta forma padaczki ma uwarunkowania genetyczne. Najczęściej występuje u ras takich jak: owczarek niemiecki, beagle, jamnik, pudel, seter, szpic wilczy, golden retriever, labrador retriever, spaniel, siberian husky, alaskan malamute. Psy, które chorują na padaczkę, nie powinny być dopuszczane do rozrodu. Padaczka wtórna ( objawowa) Przyczyna tego rodzaju padaczki jest możliwa do ustalenia. Czynniki, które przyczyniają się do występowania tego typu ataków padaczki to: urazy, infekcje, wrodzone wady budowy mózgu, nowotwory, czy choroby zwyrodnieniowe. Mogą to być także przyczyny pozaczaszkowe, takie jak: zaburzenia metaboliczne, zaburzenia elektrolitowe, czy nawet zatrucia. Jak przebiega padaczka u psa? Padaczka u psa przebiega w dwóch etapach. Pierwszy z nich, tzw., aura występuję przed padaczką właściwą. Pojawia się ona na kilka godzin bądź kilka minut przed drugim etapem padaczki. Ten atak trwa krótko i z reguły przebiega stosunkowo spokojnie. Objawia się on głównie większym zaniepokojeniem zwierzęcia, czy nie reagowaniem na otoczenie. Wśród niektórych psów mogą wystąpić ruchy kłapania żuchwą. Padaczka uogólniona – objawy Drugi etap, padaczka uogólniona, czyli duży atak padaczkowy przebiega dużo bardziej gwałtownie, gdyż podczas niego następują drgawki. Do jego objawów należą także: kłapanie żuchwą, ślinotok, a także utrata przytomności. Podczas napadu padaczki zdarza się, że łapy zwierzęcia sztywnieją. Pies może oddawać mocz bądź kał. Duży atak padaczki może trwać od kilku sekund do 3 minut. Po całym zdarzeniu pies może wydać się zdezorientowany, niespokojny, a czasem stać się bardziej agresywny. Po wystąpieniu ataku koniecznie, jak najszybciej zgłoś się do weterynarza! Atak padaczki u psa- jak postępować? Ataki padaczki to stresujące wydarzenie, nie tylko dla zwierzęcia, ale także dla właściciela. Jak powinno się zachować w przypadku wystąpienia ataku padaczki u psa? Przede wszystkim nie panikować i skupić się na działaniu, aby zapobiec wystąpieniu urazów u czworonoga. Na początku pojawienia się ataku, należy usunąć niebezpieczne przedmioty znajdujące się w zasięgu psa. Pamiętaj, by cały czas osłaniać głowę zwierzaka, możesz położyć na nią koc. Podczas wystąpienia ataku, usuń z pyska psa wszelkie przedmioty, którymi mógłby się zadławić. Po ustąpieniu objawów ataku padaczki zapewnij swojemu zwierzęciu wygodne i komfortowe miejsce do wypoczynku. Koniecznie zabierz swojego psa do lekarza weterynarii! Jakie są konsekwencje ataków padaczkowych u psa? Jeżeli są one krótkie i sporadyczne, to następuje dezorientacja i osłabienie zwierzęcia. Niestety długotrwałe ataki padaczki są bardzo niebezpieczne i mogą spowodować przejściową utratę wzroku, czy niedowład kończyn. Nieprzerywane ataki padaczki niosą za sobą ryzyko uszkodzenia układu nerwowego, a nawet śmierci. Atak padaczkowy a stan padaczkowy Czym różnią się między sobą; atak padaczkowy, a stan padaczkowy? Otóż używając drugiego określenia, chodzi o atak padaczkowy, trwający nieprzerywanie powyżej 10 minut. Stan padaczkowy jest bardzo niebezpieczny dla życia zwierzęcia i wymaga niezwłocznej interwencji lekarza weterynarii. Jeżeli trwa on długi czas, może powodować groźne, nieodwracalne zmiany w układzie nerwowym, a w konsekwencji prowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Leczenie padaczki u psa, związane jest z przyjmowaniem leków przeciwdrgawkowych, bądź dożylnych. Wszystko zależy od tego, jak często pojawiają się napady. Leczenie stosowane wspomagająco to między innymi właściwa dieta. Padaczka jest bardzo niebezpiecznym zjawiskiem dla zdrowia psa. Wymaga natychmiastowej konsultacji lekarza weterynarii, który stwierdzi jej przyczynę, o ile to będzie możliwe. Ważne by przy napadzie padaczki, jak najszybciej pomóc swojemu zwierzęciu, a tym samym zniwelować dodatkowe urazy. Pamiętaj, by w szczególny sposób dbać o zwierzę i obserwować jego zachowanie.
YCwoUBf.
  • 21zpyft5h8.pages.dev/262
  • 21zpyft5h8.pages.dev/385
  • 21zpyft5h8.pages.dev/47
  • 21zpyft5h8.pages.dev/186
  • 21zpyft5h8.pages.dev/396
  • 21zpyft5h8.pages.dev/281
  • 21zpyft5h8.pages.dev/148
  • 21zpyft5h8.pages.dev/213
  • 21zpyft5h8.pages.dev/370
  • atak padaczki u psa